Οι TardiveDiskinesia έβγαλαν καινούριο
album. Θα
πρέπει να ζει κανείς στη μέση του
Ατλαντικού για να μη το έχει πάρει
χαμπάρι. Αυτά τα καλά και ήσυχα παιδιά
λοιπόν, μάζεψαν μερικούς φίλους, τους
Yellow Devil Sauce, τους
Still Falling και
τους All Vows Collapse (επίσης
καλά και ήσυχα παιδάκια)
και έκαναν το release
party του νέου album
στο An Club. Για
όσους δεν ήταν εκεί να σας πω πως, απ'
ότι καταλαβαίνετε, ήταν μία ήρεμη και
ήσυχη βραδιά.
Έφτασα εκεί
κατά τις 16:00 όπου συναντήθηκα με το Μάνθο
και τους υπόλοιπους Tardive
Diskinesia δίπλα από τον
εξοπλισμό drums που
είχαν νοικιάσει ειδικά για το event.
Σε λίγο άρχισαν να έρχονται
περισσότερες γνωστές φάτσες όπως ο Χοσέ
drummer των
Still Falling και
ο Γιώργος επίσης drummer από
τους Yellow Devil Sauce. Ύστερα
ακολούθησε ένα από τα πιο λεπτομερή
soundcheck που
έχω δει ποτέ. Πρώτοι οι Tardive
Diskinesia, μετά όλοι οι
υπόλοιποι ετοιμάστηκαν για τη συναυλία.
Τα CD's και
τα μπλουζάκια βγήκαν από τα κουτιά τους
και εκτέθηκαν όμορφα και ωραία για όσους
ενδιαφέρονταν να αγοράσουν. Μ' αυτί και
μ' αυτά η ώρα είχε πάει 20:30 και έξω από
το An είχε
αρχίσει να μαζεύεται κόσμος. Όλη η elit
της ελληνικής σκηνής ήταν
εκεί, ο Γιάννης από τους Planet
of Zeus, ο Νίκος από τους
Stonebringer, ο
Δημήτρης από Bombing the Avenue,
ο Στέφανος πρώην The
Bliss και νυν Puta
Volcano, ο Αλέξης των Potergeist,
και πολλοί άλλοι. Μέχρι
τις 21:00 το An ήταν
σχεδόν γεμάτο.
Μετά από μία
πολύ ανατρεπτική, για το ύφος της βραδιάς,
εισαγωγή (βλέπε φωτό, αλλά θα τη δείτε και στο video
που ακολουθεί και θα
καταλάβετε), ανέβηκαν στη σκηνή οι AllVows Collapse. Πρόκειται για
μία hardcore μπάντα
με πολλές προοπτικές και πολύ καλή
σκηνική παρουσία. Αν ήσουν εκεί δεν
υπήρχε περίπτωση να καταλάβεις πως το
group επάνω
στη σκηνή φτιάχτηκε μόλις πριν από 7
μήνες. Οι All Vows Collapse διέθεταν
μία σιγουριά και έναν αέρα που έκανε το
κοινό να τους αγκαλιάσει από το πρώτο
λεπτό. Συν τοις άλλοις, τα κομμάτια τους
σε κάνουν να κοπανιέσαι μέχρι που να
ξεβιδωθεί ο λαιμός σου.
Μετά τους
All Vows Collapse ήρθε
η σειρά των Still Falling. Αυτοί
παίζουν ένα πολύ ενδιαφέρον μείγμα
progressive και
death metal. Στην
αρχή αντιμετώπισαν κάποια προβλήματα
με τον ήχο τους που όσο περνούσε η ώρα
δεν έμοιαζαν να διορθώνονται. Κάτι όμως
που δεν πτόησε καθόλου τους Still
Falling οι οποίοι έπαιξαν με
τη ψυχή τους και πήραν μαζί τους και όλο
το κοινό. Highlight της
εμφάνισης τους ήταν η εξαιρετική διασκευή
του The Art of Dying των
Gojira που το
ξέραμε όλοι στο κοινό και έγινε χαμός.
Ίσως να το έπαιξαν καλύτερα απ' ότι το
παίζουν ζωντανά οι ίδιοι οι Gojira.
Ύστερα
ανέβηκαν στη σκηνή οι YellowDevil Sauce. Μετά τον extreme
ήχο και τα brutal
φωνητικά οι Yellow
Devil Sauce ήταν, κατά τη γνώμη
μου, μία πολύ καλή επιλογή. Το stonner/heavy
rock τους ξεκούρασε κάπως
τα αυτιά του κοινού από την, γαμάτη μεν,
αλλά βαβούρα δε των προηγούμενων σχημάτων
(και μη ξεχνάμε πως ακολουθούν και οι
Tardive Diskinesia).
Πάλι καλά μονάχα ένα πολύ μικρό μέρος
των παρευρισκομένων συμπεριφέρθηκε
σαν να ήταν ένα διάλειμμα από τη συναυλία.
Αλλά ακόμα και αυτούς, οι Yellow
Devil Sauce, κατάφεραν να τους
κερδίσουν με τη “back to the
basics” rock
μουσική, αισθητική και
νοοτροπία τους. Με άλλα λόγια το
χειροκρότημα που έπαιρναν μετά το τέλος
του κάθε τραγουδιού τους συνεχως και
αυξανόταν σε ένταση.
Και φτάνουμε
και στους headliners Tardive
Diskinesia. Φανταστείτε ένα
πραγματικά γεμάτο An όπου
όλος ο κόσμος έχει στριμωχτεί μπροστά
και στα πλάγια της σκηνής. Με το πρώτο
κιόλας ακόρντο οι Tardive
Diskinesia αποθεώθηκαν από
όλο το κοινό που άλλωστε είχα πάει για
να δει αυτούς κατά βάση. Στη συνέχεια
ακολούθησε χαμός, stage
dives, crowd surfing, mosh pits και
φυσικά συνεχόμενο mindless
headbanging είχαν την τιμητική
τους. Οι Tardive απέδειξαν
για άλλη μία φορά πόσο μεγάλο συγκρότημα
είναι. Ο ήχος τους ήταν σχεδόν τέλειος
(ο καλύτερος που έχω ακούσει ποτέ στο
An), το παίξιμό
τους έμοιαζε αλάνθαστο, ο Μάνθος σαν
σωστός frontman ξεσήκωνε
και παρότρυνε το κοινό, το οποίο
ανταποκρινόταν και με το παραπάνω. Το
μόνο αρνητικό που βρήκα εγώ (ε, Έλληνας
είμαι, θα το βρω το αρνητικό στα πάντα)
ήταν τα φώτα. Απ' ότι άκουσα μετά ο Μάνθος
ήταν αυτός που ζήτησε να είναι κοφτά
και γρήγορα, αλλά μου φαίνεται πως το
παράκαναν. Σε ορισμένα σημεία καταντούσαν
κουραστικά, δηλαδή αν ήσουν επιληπτικός
δεν την έβγαζες καθαρή από εκεί μέσα.
Όλα κι όλα όμως, τα φώτα ούτε κατά διάνοια
δεν χάλαγαν την όλη εμπειρία του live.
Χωρίς καμία
αμφιβολία την Παρασκευή 4 Ιανουαρίου
ήταν η πρώτη μεγάλη συναυλία του 2013.
Άντε αν ξεκίνησε τόσο δυναμικά το νέο
έτος έχουμε να δούμε τρελά live
φέτος.
Και για όσους
δεν ήταν εκεί, καλά να πάθετε. Πάρτε μία
γεύση στο video που ακολουθεί.
No comments:
Post a Comment